ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ (2)

منظور از آن کتاب ، کتابیست که در قلب انسان وجود دارد و شکی در آن نیست چون علم بالوجدان است و گرنه در این مصاحف شک و تردید وجود دارد . این کتاب به خداپرستی برای متقین امر میکند . رمز اینکه این کتاب فقط متقین را هدایت میکند این است که فقط متقین بین نوشته های الهی و غیر آن فرق میگذارند .

" صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و الضالین " صراط کسانیکه بدانها نعمت عطا شده ، صراط اهل توحید است . و مغضوبین کسانی هستند که راه راست را دانسته اند ولی با آن مخالفت میکنند . ضالین هم کسانی هستند که کاری را انجام میدهند که گمان میکنند درست است در صورتیکه اینگونه نیست .

بسم الله الرحمن الرحیم : "باء" معنی باء در بسمله معنی الصاق و اتصال و اختلاط است . برای اتصال به الله باید از راه اسماء و صفات الله ورود پیدا کرد چون راه درک ذات خداوند بسته است و به همین منظور گفته نشد : بالله و ذکر شد بسم الله . نکته دیگر اینکه بسم الله متعلِق است به فعلی که عام باشد و همه اعمال انسان را تشکیل دهد مثل اَعیشُ یا اَعملُ ، برای اینکه همه افعال انسان برای متصل گشتن و اتصال به خداوند است .

درباره رحمان و رحیم هم میتوان گفت که به یک معنا هستند و آن حالت رقت است که در مورد خداوند اینگونه تفسیر میگردد که خدا بنده ، بنده اش است .